To Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου (Brazilian Jiu-Jitsu) είναι μια πολεμική τέχνη οπού έλκει την καταγωγή του από την Βραζιλία. Οι ιδρυτές ήταν οι αδελφοί Γκρείσι (Gracie) οι οποίοι έμαθαν το Judo από τον Τζιγκόρο Κάνο και αποφάσισαν να συνδιάσουν το Judo με μια νέα πολεμική τέχνη, το Brazilian Jiu-Jitsu.
Η ιστορία του Bραζιλιάνικου Zίου Zίτσου, μπορεί να συνοψιστεί μέσα σε δύο λέξεις: «οικογένεια Γκρέισι». Οι Βραζιλιάνοι αδελφοί Κάρλος και Χέλιο Γκρέισι έγιναν, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, μαθητές του Ιάπωνα Μιτσούο Μαέντα, ο οποίος επισκέφθηκε τη χώρα τους για να διδάξει εκεί Τζούντο. Οι αδελφοί Γκρέισι τροποποίησαν τις τεχνικές του Τζούντο, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις τεχνικές εδάφους και άρχισαν να δίνουν ελεύθερους αγώνες ώστε να εξελίξουν την τέχνη τους περισσότερο. Η σημαντική άνοδος του συστήματος έγινε στη δεκαετία του 1990, όταν ο Χόριον Γκρέισι, γιος του Χέλιο, μετανάστευσε στις Η.Π.Α. και καθιέρωσε τη διοργάνωση Απόλυτο Πρωτάθλημα Πάλης (Ultimate Fighting Championship –U.F.C.) στο οποίο αθλητές από διάφορα στιλ αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλον για την επικράτηση του καλύτερου (αθλητή και στιλ). Εκεί διέπρεψε ο αδελφός του Χόριον, Χόις και τα ΜΜΕ έκαναν το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου γνωστό σε όλον τον κόσμο.
Το βασικό χαρακτηριστικό του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου είναι οι εξαιρετικά επιτηδευμένες τεχνικές εδάφους (κλειδώματα, ακινητοποιήσεις, εξαρθρώσεις, πνιγμοί κ.λπ.). Αν και είναι εμφανής η καταγωγή του από το Τζούντο, οι τεχνικές ρίψεων σε αυτό έχουν μειωθεί και το πραγματικό ενδιαφέρον αρχίζει όταν και οι δύο αθλητές βρεθούν στο έδαφος, καθώς εκεί η ποικιλία των τεχνικών είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που θα δει κανείς στο Τζούντο –το πιο προφανές παράδειγμα είναι οι τεχνικές κλειδωμάτων και εξαρθρώσεων στα πόδια. Κατά τα λοιπά, πρόκειται για μια πάλη (η οποία ενίοτε γίνεται και χωρίς τζουντόγκι, στους αγώνες «no-gi»), πράγμα που σημαίνει ότι περιλαμβάνει και το παιχνίδι της ανατροπής του αντιπάλου με διάφορους τρόπους.